براساس گویش دکتر اقبال نسب نوشته شده است.

پارت سوم سلسله لایوهای دکتر اقبال نسب: برنامه ریزی و اشتباهات رایج ان

تحمیلیست که ما درباره ی خودمون به خودمون زدیم. ما توی سبک زندگیمون تحمل من بهتر خودمون رو نداریم. خودمون نمیتونیم اون من مطلوب خودمون، اون من آرومتر رو بپذیریم. هی برنامه ریزی میکنید و برمی‌گردید سر جای اولتون. خودتون تحمل اون من مطلوب و بهتر رو ندارید و علت اینی که نمیتونید تحمل من بهترونو رو داشته باشید خودتونید. اهمال کاریتونه. کمال‌گرایی تونه که مفصل درباره ش صحبت کردیم. امروز دیگه میدونیم ما توی گمالگراییامون فشار زیاد و مضاعفی به خودمون وارد میکنیم.  کارهای بزرگ و شروعهای بزرگ مقدماتی جدی و بزرگ میطلبن. مثل اقامت، زندگی مشترک، مهاجرت، کنکور، کسب وکار…. چون مقدمات رو جدی نمیگیریم، همین اشتباه، به ما ضربه میزنه. باید من بهتری رو به سال ۱۴۰۳ تحویل بدیم. برای همه ی آدمها سال جدید میشه ولی برای تعداد کمی از اون آدمها سال جدید سال، نو میشه. اون من بهتر تو ی این چند ماه شکل میگیره. خیلی وقتها ایمان ما درگیر بیان زبانی تجربیاتیست که؛ دیگران به زبان می  آورند. ۱۴ بار این جمله را تکرار کنید: سال ۱۴۰۳ به بهترین سال زندگی من تبدیل میشود و من منتظر این سال هستم و خوشحالم. ما این شروع رو جدی گرفتیم. چون، قراره سال ۱۴۰۳به بهترین سال زندگیمون تبدیل بشه. توی دوره یاد میگیری تا آمادگی داشته  باشی تا روح و جسمت تحمل دوره رو داشته باشه. جمله ی زیر در آگاهي تو نسبت به خودت کمک میکنه: خدايا از انچه در درون من میگذره و در بيرون به شکل مشکل خودش رو نشون میده مرا ببخش و رها کن. ۷بار این جمله را تکرارکن این جمله بشکل شعر در درون تو تکرار میشه و به تو یادآوری میکنه که هرچیزی که برای تو اتفاق میفته حاکی از شخصیت خودته نه عوامل بیرونی. این جهان فعل است وفعل ما ندا                  اید صدا… اگر توی روابطتت بدی یا گیری یا نفرتی یا خیانتی دیدی تو اون رو به  زندگیت دعوتش کردی. بَدی بِدی؛ بَدی میبینی. خیانت بدی خیانت و اگر ثروت بدی ثروت میبینی. اینطور نیست که ثروت بدی خیانت بگیری. اینو به شما میگم چون این شما هستید که توی ذهنتون تصور و خیالی کردید و توی واقعیت برای شما اتفاق افتاده. اونهایی که درگیر ام اس خیانت یا مشکلات روان تنی هستید به شما میگم که این بیماری یا مشکل؛ عصبی بودن و واکنش تو نسبت به جهان هستیه  که خودش رو اینطوری نشون میده.

کسی توی لایو نوشت؛ کمکم کنید به اوگفتم توافسرده نیستی این انتخاب توعه که افسرده باشی. تو افسرده بودن رو انتخاب کردی. این یه سلوکه،   اگر این رو بفهمی. این که تو بیمار میشی  بخاطر اینه که اون بیماری و وضعیت رو به عنوان  یه باور پذیرفتیش بهش ایمان داری. وقتی یکی بیمار میشه درحقیقت بدست اون باور ذهنش برنامه نوویسی میشه که بیمار بشه و اگر اون این  برنامه رو بپذیره کسی نمیتونه کاری بکنه و وقتی جوری برنامه  نویسی بشی که بیمار باشی، بیمار میشی و اگر قبولش کنی بیمار باقی میمونی. دلیل خیلی از کمر درها عدم تسلط برزندگیه و درد زانو و بیماری های جسمی همه حکایت از یک باور و برنامه ی ذهنی میده. اینکه اون طرف انتخاب کرده که بیمار بشه؛ ما یه زبان بدن داریم یه زبان تن داریم. شونه ها و کتف و شکم  و ..  داره از وجودت به ما خبر میده. این ۵ ماه مقدمه ست  باید آماده بشی اینجا از نکات مختلفی صحبت کردم. آگاهی هاتون رو نشر بدید تا توفیق استفاده از مطالب رو داشته باشید.

اینکار وظیفه ی تو نسبت به خودته و یادگیری رو برات تسهیل میکنه. شما نسبت به ادمها مسئوليت مشروط دارید ولی نسبت به خودتون مسئولیت واجب دارید. آگاهی حال شما رو خوب میکنه. کسیکه سرمست اگاهی میشه چیز دیگه ای خوشحالش نمیکنه. آگاهی به شما   قدرت و توان حذر کردن میده  کلن راه رو برای شما مشخص میکنه. اول باید به یه سری کارنکردنها فکر کنید و بعد به اقدام فکر کنید.

on time باشید.

پس اندازکردن رو یادبگیرید تا قسطی زندگی نکنید.

آدم اهمال کار کار میکنه تا دو مین بیشتر تایم داشته باشه. کار میکنه زمانشو بخره.

صبح ساعت میزاره بیدار بشه ساعت ۶ بیدارمیشه ولی بخاطر اهمالکاریش میره توی فکر و در ذهنش تخیل میکنه میره توی فکر تا کاری انجام نده. به خودش که میاد می‌بینه ساعت ۸ شده. باید تمرین کنید. مهم: اعتیاد یه نوع اهمالکاری افراطیه. افراطی و مزمن.                          هر نوع اعتیادی.                       اعتیاد به مواد مخدر، هذیان، خودارضایی، خوراکیها ی مضر. اعتیاد اهمالکاری مزمنه. وقتی بدن تشنه باشه درون درگیر میشه و در بیرون  ذهن درگیری ذهنی ایجاد میشه. وقتی کسی واکنش نشون میده یعنی درگیره. بجای اینکه انسان کاملی باشید کاملن انسان باشید. خود مرکزی تو میگه که این باید جواب منو بده. اگر اون جواب تو رو نده حالت بد میشه. رفتار سالم همیشه نشانده ی آگاهی و بلوغ شماست.

بریم سراغ اشتباهات رایج برنامه ریزی:                                           _ آیا شما کارهای ناتمام زیادی دارید؟                                           _ آیا شده توی زندگیتون هدفی داشته باشید که بعدها پشیمون شده باشید؟                                          _ آیا تعداد پشیمون شدنهاتون زیاده؟_ آیا شما کارهاتون رو با شور وانرژی زیادی شروع میکنید و یهو سرد میشید؟                                          _ آیا شما زود دست از تلاش برمیدارید و میگید: خسته شدم. این کار سرانجامی نداره. من شانسی ندارم. من نمیتونم. حوصله داری استادهااا؟                                      _ آیا شما جزو کسانی هستید که سرتونو شلوغ میکنید و پر از ازدحامید؟؟                                    _ آیا از دست خودتون خیلی کلافه میشید…؟                                      _ آیا حس میکنید هنوز خیلی کارها باید توی زندگی انجام بدید و هنوز انجام ندادید؟                                 _ آیا مدام هدفتون   رو گم  میکنید و هنوز گیج و منگ هستید؟ بیایید از بن و ریشه شروع کنیم. آیا شما جزو اون دسته از کسانی هستید که بر علیه خودش شورش میکنه؟               _ رژیم کنسل میکنید و فرصتهاتون رو میزارید گنار؟                            _ آیا هی stop میکنید و هی حرکت میکنید و فکر میکنید برای رسیدن به هدفهاتون عمری ۲۰۰ ساله باید داشت؟ بخش قابل توجهی ازاین سوالات بعلت اشتباهات رایج برررنامه ریزیست که این باعث میشه که خیلی ها در حسرت و آرزو عمرشون رو بگذرونند. خیلیها فکر میکنند اگر پزشک بشن یا محقق بشن تمومه درصورتیکه تموم نمیشه این تازه اول راهه. اگر تو خودت رو level up نکنی اگر رشد نداشته باشی خودتون رو وزندگیتون رو نابود میکنید.                                ۱- اصلن برنامه هاتونو مکتوب مینویسید یا توی ذهن دارید؟ ذهنتون رو خالی کنید ذهن نباید به برنامه ها فکرکنه. ذهن به مفاهیم زندگی فکر میکنه. نه به برنامه ها.    ۲-فقط مینویسید و عملگرا نیستید. یعنی درگیر کمال گرایی و اهمال کاری هستید. مینویسید و پاره میکنید و درگیر تله ی ی کمالگرایی می افتید.

میریزید دور برنامه های مکتوبتون رو. یعنی اصلن نوشتن برنامه رو بلد نیستید.                                       ۲-اقدام بلد نیستید فقط مینویسید. برنامه ریزی time tableنیست. برنامه ریزی فقط جدول زمانی و زمان دادن نیست. برنامه ریزی بودجه بندی کردنه. بودجه بندی کردن داشته های شما و نحوه ی تعیین و  زدن تارگتها برای نداشته ها تونه. چه منابعی چه قدر پول بودجه بندی برای منابع انسانی، ارزشی، تجربی، دانشی، روانی، انگیزشی….برخی وقتی برنامه ریزی ای میزارن؛ بودجه بندی رو اصلن درنظر نمیگیرن. توی دوره با تمام این مباحث آشنا میشید. شما موجودی یگپارچه اید و وقتی دارین تغییر میکنید باید توی تمام جنبه های زندگیتون تغییر بوجود بیاد. نظم یه مقوله ی سخت افزاری نیست بلکه یه مقوله ی نرم افزاریه. این یعنی جه؟یعنی نظم به کارها برنمیگرده به احساسات و افکار ما برمیگرده.

نظم: درست انجام دادن کارها توی

افکار:درست فکر کردن

توی احساس: درست حس کردنه.تو ی اتاق نور هست درهست …اگر یه صدای بلند توی اتاق پخش شه میتونم بگم اون صدا بهم ریختگی شماست. نرم افزار یه. مدیریت و بهبود روابط یعنی نظم برای مدیریت برنامه ریزی سه پلن داریم و Bو A  C

پلن A یعنی: فوق العاده.

B یعنی خوب

C یعنی کنترل.

شما اشتباهت اینه که همه ی برنامه هاتون رو برای یه روز خوب نوشتید. نه روز خوب یا بد. پلن یه روز فوق العاده  در ماه فقط یک بار اتفاق میوفته. پلن خوب رو باید بایستی ببینی اوضاع چطور میشه و بعدش اگر نشد بری سراغ پلن C.مهمتریت  قسمت برنامه ریزی فیت یگ دادن روزانه ست. هر شب باید یکی دو دقیقه روند برنامه رو بررسی کنیم. این باید عادت بشه تا  برنامه و روندش بهبود پیدا بکنه. ابن بخش یه بخش تحمیلیه یعنی مطابق با برنامه های شما نیست. توی برنامه ریزی هوفگذاری هستش یه سوال شما جرا اصلن هدفگذاری کردید؟

فقط هدف گذاری کردن اشتباهه. حس رشد و پیداکردن یک چاره اندیشی مهمه. یکی دیگه از آیتمها TIMEهستش. که مهمه. برخی برنامه ها احتیاج به زمان دارن ولی توی برنامه ریزی کردن باید حواسمون باشه بعضی برنامه ریزی ها نیازی به زمان نداره. مثلن توی تحقیق ها این مسئله  خیلی مهمه.یه چیزی داریم بنام NOTIME.

فکر میکنیم زمان مهمه  اما باید بدونیم توی برخی ازبرنامه ها مهم اینه که تایمی بهش اختصاص ندیم.

توی زندگیتون به  یه سری برنامه ها باورها طرح واره ها داریم که نیازی به زمان ندارن….

ساعت ۲۲: ۰۵ روز دوشنبه ۱ آبان ۱۴۰۲