امروز که بیدار شدم حس و حال خوبی داشتم. تا چشمانم را باز کردم یاد هزاران  قول و قراری افتادم که با خودم عهد بسته بودم. یاد پیاه روی های زیر پاگذاشته افتادم ویاد توجه به خودی افتادم که نادیده انگاشته شده بود. موضوع، عدم توجه به خودم نبود. موضوع، سلامتی بدنی بود که به علت سهل انگاری، توجه به دیگران و تحمل بار سنگینِ استرسی بود که بدنم را از تک و تا انداخته بود. رنجی که سالیان سال برای رضایت دیگران بر دوش کشیده بودم. رنجی که به سببِ آگاهیِ من، درحال رخت بر بستن بود. این حس خوب را مدیون خودآگاهی و بینشی بودم که در وجودم، ریشه دوانده بود. امروز بعد از خوردن صبحانه به یاد خودم افتادم. همان خودی که، سالیان سال به علت رضایت دیگران  در گرد فراموشی خاک میخورد و فراموش شده بود. همان خودی که، به علت جدایی متحمل اندوهی شده بود که بدنش تاب و تحمل آن را نداشت. جدایی برای من،  تنها ضربه ی سنگینی بود که بسبب  وجودش باعث کسب تجربیات زیسته ی زیادی در من شد و نهایتن، مرا ویران کرد. همیشه بر خود احسنت گویان میبالیدم که؛ آفرین بر تو، که با وجود اینهمه سختی، تاب آوردی و پایت به بیمارستان باز نشد. دیگر خبر نداشتم که، از درون درحال متلاشی شدن  بودم. همان خود زیبایی که طراوت را به گرد اندوه آلاییده بود و در فراق چیزی مویه میزد که آن چیز برایش ارزشی قائل  نبود. بایستی بلند میشدم و در این هوای زیبای بهاری، دراین خرداد دل انگیز، قدم بر صحنه ی سرسبز طبیعت می‌نهادم تا، بهتر بتوانم فکر کنم و برای ساختن دنیای در پیش رویم طرحی نو وبدیع را طراحی کنم. طرحی از لبخند و شادی. طراحی از بوی خداوند بر عرصه ی زندگیم. طرحی از زندگی، سلامت و طرحی سبز بر اندیشه سرسبزم. آری زندگی لبخند میزد و من درحال ویرایش سَبکش بودم. بعد از صرف صبحانه، لباسهایم را پوشیدم و به طرف پارک حرکت کردم تا بتوانم کمی از طراوت و سرزندگیش را در دامن اندیشه ها و تفکراتم بریزم و از آن غذایی لذیذ برای روحم بپزم. چه شده بود  و چگونه شده بودش را من نمی‌دانم. فقط میدانستم که این درختان زیبای پارک در میان تمام یکنواختی های گه وبیگاه زندگی من می‌توانستند سبک سالم و بسیار خوبی را برایم بسازند.                   در اندیشه ی این طرح نو وبدین بودم که، موبایلم را از کیفم بیرون آوردم. اندیشه ی آرام گرفته ی خودم را در آن حک کردم و با خودم عهد بستم عهدشکنی را فراموش کنم تا بتوانم یک سبک جدیدی از زندگی  را برای خودم رسم کنم. درختان و روحِ سرسبزشان برای من نوید آرامش و نظم هستند. نوید یک سبزی و طراوت اندیشه که جز در محیط سر سبز پارک  یا مکانهای سرسبز نمی‌توان آنرا جست. دختر طبیعت دردامان طبیعت آرام دارد و این مصداق کامل یکی شدن روح وبدن با طبیعت است. سلامتی برای من از ارزش بالایی برخوردارند مخصوصن که این سلامتی ونگهداریش بسیار به زحمت بدست آمده باشد. سبک زندگی را برای خودم مرور میکردم و می نوشتم تا مسیر درستم را بیابم. ورودیها وخروج زبانم را باید دراختیار خود بگیرم تا بهتر بتوانم باخودم ارتباط مؤثرتری داشته باشم. اینکار مستلزم تغذیه ی روح بود وباید برایش یک خوراک ذهنی خوب مهیا میکردم. تلوزیون را از زندگیم حذف کرده بودم. حدود ۱۰ سالی می‌شود که، تمام فیلم‌ها را انتخاب شده می‌نگرم. تمام  موزیک ها  و فیلم و دیدنی و یا شنیدنی ها وخوردنیها و… را انتخاب شده به  بدنم می‌رسانم و در این مراقبت وتزکیه، به بدنی سالم رسیده ام. میتوانم بگویم بهتر از ۱۰ سال پیش با اندیشه ای بهتر . برای زندگی باید سبک وروشی مناسب در پیش رو داشت تا بتوانیم حس خوب را در وجودمان هم تقویت کنیم وهم رشدش دهیم. البته این حس خوب در وجود هرکسی با دیگری فرق دارد. حس خوب من باگوش کردن به موزیکی ملایم تقویت می‌شود و در دیگری شاید، باگوش کردن به موزیکی باکلام. موضوع این نیست که چه سبکی مناسب و خوب است بلکه، موضوع اینست که برای رسیدن به یک زندگی سالم حاضری چه  بهایی پرداخت کنی تا روحت شاد وبا طراوت باشد. شما براي داشتن یک سبک مناسب حاضرید چه بهایی بپردازید؟چه برنامه هایی برای خودتان در نظر گرفته اید؟ آنها را بروی کاغذ آورده اید؟ با خودتان صادق بوده اید؟ دراین مسیر میزان همتتان چقدر میباشد؟ در ازای بداست آوردن این سبک خاضرید چه چیزهایی را ازدست بوهید؟ آن چیزها برایتان مفید هستند یا نه؟ در این بدست آوردنتان آیا موارد حواس پرتی را تقلیل داده اید؟ به چه میزان؟ قدرت تمرکز وجودتان تا به چه اندازه بالا نگه داشته شده است؟ میزان رشدشان چه طور میباشد؟  کمی بیشتر با خودتان در روز خلوت کنید تا بهتر بتوانید خودتان را درمسیر نگه دارید ویا بت مسیری بیندازید که بدنبالش هستید‌.د‌ست عزیز از سبک زندگی گفتیم. از قدرت طبیعت  برای بوجود آوردن یک حس ناب سخن به میان آورده شد. میدانید طبیعت تا به امروز شما را به کدام حس خوب نزدیک کرده است. برای وجود حال خوب در این لحظه حاضر به از دست دادن‌ها هستید؟ میدانید که از دست دادن‌ها در جای کسب کدامین بدست آوردنی پا به عرصه ی زندگی شما گذارده است؟ برای نشاط وسرزندگیتان چقدر  در تکاپو هستید؟

درتمام بین ما وطبیعی به الهامها و درونیاتی دست پیدا می‌کنید که وجودش کاملن بی خبر بودید. از درونیات باخبر خواهید شد که نبض زندگیتان را به دست خواهندگرفت.از درونیات پرده گشوده خواهد شد که تا آن زمان نسبت به وجودش ویا عدم وجودش خبر نداشتید. با حس‌ها وچیزهایی  آشنا خواهید شد که تابحال برایتان مفهومی در زندگی نداشتند. آری دوست نوب من. بایست و برای خود قدمی بردار        تا بهتر بتوانی زندگی خود را اداره کنی. دراین مسیر از کوچکترین کمکی به خودت چشم پوشی نکن که شاید آن کمک برای تو دریچه ای از زندگی را بگشاید که تو سالیان سال از آن دور بودی. دریچه ای از علم ومعرفت ودریچه ای از بینش وآگاهی ودریچه ای از حسن و وفا. برای زندگیت وخوب کردن حال درونیات باید در پی سلول‌های شادی بگردی وآن را از درونت تمنا کنی. آنرا در درون خود جستجو کنی. فکر نکن که این حس ناب در دنیای بیرون یافت میشود. میدانی دوست خوب من، تمام هیجانات وحس خوب در دنیای درونت یافت می‌شود. دنیای بیرون شاید بتواند بعنوان یک محرک بیرونی تو را در رسیدن به مقصودت رهنما باشد ولی غایت نیست یک مسیر است. دنیای بیرون در پیمودن این را به تو نشان می‌دهد با مراقبه ای اصولی و خود تنظیمی هیجانی بهتر میتوانی در این را برای خود مسیرهای عصبی تازه وجدید بسازی.

حرکت کن وزندگی ساز باش

۸:۴۲ دقیقه یروز شنبه

۱۲خرداد سال ۱۴۴۰۲