برای تو مینویسم
برای تو که بهترین منی
عاشقانه میخواهمت.
میدانی؛
دیر زمانی است که دلم آغوش پرمهرت را کم دارد،
بدنبال تو در حرکت است
وجز، گردویی پوچ، چیزی بدست نیاورده است..
من، بدنبال تو کوهها وصخره ها راجسته ام
وهیچ نیافتم .
من درخودم هم تو را جستم.
فکر کردم شاید وجودت جدا از من باشد
درصورتیکه،                              جهان وحدت طلب است.
وتو وجودی پنهان در منی.
تو سایه ی منی.
دراندیشه من، اخلاق من، بصیرت من،
همه، تویی سایه دلگشای من.
اکنون، دلم برای رویایی با تو،      ثانیه شماری میکند.
تو را تا حدی میشناسم،
میدانم در پسِ ذهن منی.
کاری که تا بحال انجامش نداده ام واز آن بدم می آید، آنجا تو هستی…
یا کاری که عاشقانه دوستش دارم ومیپرستم . آجا هم تو هستی..        تو سایه ی دلپذیر منی.
من با تو سخن میگویم وگفته ام.
در رثای تو، مویه میکنم.
مرا بیاب ودریاب.                          مرا به خودم ، نشان بده..
چه وجهی، زیباتر از تو میتواند موجود  باشد،
که
تمام ذات وجودیت را،                  برای من، آشکار کند…؟؟
وتو بسیار دانا ورئوفی
آری.دانا..
چون میدانی.
ورئوف، چون مهربانی..
سرت را بالا نگه دار                       در میان دستهای زیبای خود
علم وآگاهیت را
در چارقد زیبای احساست جمع کن .
چون شکوفه های سیب ونارگیلی که،
در دامنت ریخته اند..
لبخندت را دوست دارم.
برای من بخند
وبخاطر من
نه شخصی دیگر.
گاهی فکر میکنم که ؛ هذیانم من.
گفتگویی در دست زمان
مینگارم                                         تا بیابم سخنم را
پیداکنم عشق وهمدمم را
وتو چه دانی که                              به من چه ها گذشت….

بگذریم که چه ها گذشت  ومن در بطن وجودتو ریشه زدم روییدم و اکنون هستم من                            در مقابلت، چون سروی بلند.‌‌

متن ادیت شده ی سال پیش   تاریخ:۲۸ اردیبهشت سال ۱۴۰۲ پنج شنبه  ساعت ۹: ۱۳